Bir şarkıda kayboluyor zaman. bazen eski anıları yad ettiriyor zamana. deliligin 
tarihçesine göz atmak kadar saçma ve asil . sürçilisan eden kelimeleri yok saymak kadar kimsesizdir insanın ruhu. ve kayboluşlar kadar güzeldir saniyeleri boğmakda cabası olsa gerek. ve insanların içinde kaybolmak kadar ölüye dönen bedenlerimizi tiyatro biletlerine satıyoruz. sahnesi belli olmayan oyunlara rol kapıyoruz. bazen bir sokagın cocugu bazen bir adamın kadını bazen bir annenı feryadı oluyoruz. şehirlerde ölüyoruz topragın lekesini unutuyoruz.kalp kırıklıkları fiş misali yazılıyor kadere. dar vakitlere atıyoruz sevmeleri. bazen bir kalabalıkta bazen bir kagıt parcasında dibe cöken yanlarımızı bulmaya calısıyoruz. aht edip küfürler savuruyoruz. sigarayla meye  gidiveriyor elimiz. sevdigimizi cekinerek söylüyoruz.1 sanıye sonrası olmayan ömre sonsuzluk simgesi yapıstırıp kandırıyoruz ruhumuzu. agladıgımız her seye lanet okuyoruz. gidenlere bela okuyoruz. gelenlere ihanetler saçıyoruz. bazen bir anneyi kaybetmek oluyor cümleler. bazen bir yabancı koynunda tanıdık kokuları arıyoruz.kelimeleri kalabalıklara saçıyoruz. susarak çıglık atıyoruz. bizi biz yapan dogayı tanrıların yoklugu ile sınıyoruz.delilikse deliliği ayıplıyoruz. gülmeyi az zamana karıstırıyoruz. hayallerimizi balondan bankalara koyup gök kubbeye el sallıyoruz. biz yanlızlasmaya meyilli olmaya meraklanıyoruz.bizi biz yapan herseye küfürlerle sarmalanıyoruz. tütün misali yakılıyor gözyaşlarımız.4 duvar odalarda ütopyalarımızı koca bir atlantise sıgdıramıyoruz. dünya dönüyorda şehrin ışıkları sönünce yaşıyoruz askın en çıplak halini. kaçıyoruz her bir an gecmişten tozlardan. kalbimizede ihanet ediyoruz bir nargile dumanı altında yanan  feneri göremeyip karanlıgı keyfe atıyoruz. biz evrendeki bencilliği yasıyoruz .anason kokuları içinde yaşıyoruz masada olmayanları.bir sazasöze yanılıyoruz satıyouz aşkı evveli. aglamak kar olsun diye harcıyoruz en güzel yaşları. hayalleri savurarak biliyoruz keskenın gereksizliğini. konusanlara özeniyoruz .susanlara inat isyanları yasıyoruz gecenın hükmüne .yazarken aglamaksa utanıyoruz. uzakdakileri özleyip zamanı sayıyoruz.kime benzedigini bilmeden yasayan insanların içinde savasıyoruz. terk edilen herseyi avucumuza alıyoruz şükürsüz ömüre. bir köşe klarnet sesinde sabalıyoruz bazen. şarap tadında yasıyoruz kafalarımızı. dar vakti geceye sıgdırıcak kadar seviyoruz kimini. ve kaybolup gidiyoruz bir adamın kollarında bazende bir kadının gözlerinde . gökyüzünde yagan yagmurun tadını degıl karanlıgından yakınıyoruz. biz yagmur sonrası kokuları şişelere atıp cam kenarı keyifleride siliyoruz. özlemeyi özlemeden sevmeye cesaret ediyoruz. bu hikaye bilinmeyen bir insanın gökyüzünden kayan yıldızı.......

Kış

  

Bir adam sevdim kolları kollarıma uzak. beni rüzgarlara savurdu her bir parçada.kar taneleri kapladı parçlarımı önce gözlerim öldü .sonra kıs güzelliği örttü en gerçek güzelliklerimi. ben sana sarılmaya çalıştıkça uçurumlara ittiğin soğuk kar taneleri gibi kaldım .en masum anason kokulu bardaklarda örttüğüm gözyaşlarımı sen görmeden döktüm hayatıma .dilim dilim kaldım avuçlarında. kış güzelliği kaplarken bizi ben kendi gökyüzümde uykuyla öldüm.aynalarda çürüyen hayallerimi sana anlatamadım.sen ben hergün gittin ben hergün bir parça kış oldum

kar beyazı hayallerimi de alıp atlı karıncalarla bir çorak toprağa düştüm.üşüdükçe kurudum kurudukça yandım.sen eksiktin bana ben sana fazla.özendiğim mutluluklar serileri oldu.bir masalın başkahramanı gibiydin ama sonunda olmayan bir masalın kahramanı oldun.yarım kalmıslıklarımı sana anlattım sen kör misali sopalar uzattın ellerime.seni sevmeyi yasak ettim şimdi kar tanelerine ve sonsuz cümlelerin tılsımlı güzelliklerinde avuttum kendimi.ben hergün kurudum seni yasarken öldüm.sen bana yarım kalmıslıklarımı hatırlatan oldun.kuşların kanatlarında geldin dünyama hangi yere sığınsam kayboldum sende.bazen bir fincan kahvede dindirdim olmayan sevgini.bazen bana sarılmadığın her an için bir dolu yastıklara sardım kollarımı. acı çekerek düştüm avuçlarına .katilim oldun .canımı yaka yaka seni yasamayı öğrettin.sığınalası sokaklarım olan kollarını bana uzak hudutlarla sundun.bir kafese attında kanatlarımı bedenimi kopardın hayattan. seni sevebilmeyi ne çok isterdim.özgürce

seni kimse yapmadan  tanımak isterdim.ruhumu sana geçirip yeni bir gezegen olmak isterdim.sen yanlızlıklarımıda kattın kanatlarına uçup gittin kış güzelliklerine

kar taneleri gibi.

içimden ellerinle kopardın her bir parçamı.ellerin kan olduğu halde tutdum son bir güçle.seni sevmeyi istedim.sen hep kaçan adam rolünü yükledin kendine ben yanan sigara misali bir dal tütün .içine çekemedin de sakladın hep kızgınlıklarına.sen hep bana uzak sevgili masallarını yasattın ben kaybolan prenses .kendi dünyamı sana adayan bir yalan mutluluk krallığı kurdum.gerçeklerimi yakıp attın savurdun şehrin gökyüzüne.sana sığınamadığım her an sokak denilen vefasız karanlığa anlattım ben seni.bazen boyalarıma aktın bazen içime.tenin kadar yakın ol istedim sevgimede.ben savaşımı kaybettim seninle .istedimki bir istanbulun olayım bir hayalinin baş kahramanı.sen bana çok şeyi öyle çok gördün ki ne seni yasamaya zamanım kaldı ne artık üzülmeye.çıkıp gitmek istedim kuşların kanatlarında uzak bir kuytu köşeye.seni kırıp geçirip yok etmek istedim savurup dökmek ellerimi sen gibi  bulayamadım bu yasağa kalbimi söktüm sessiz çığlıklarla sen yine sevmedin.ben sen meseleri değilde bunlar biz olmak istedim.herkes gibi sevgilisine delice sarılan insan rolüne bürünmek istedim.sen bana zor roller dağıttın ellerini çekemediğim zamanlarım da kışı yasattın

neyi eksik tuttum ki bir parça eksik geldin bana .suçladığım dünya oldu

sığınamadığım adam rolünü yasatıyorsun dünyama yabancı don kişot beni savuruyorsun kar tanelerine.özenilesi mutlulukları artık aramıyorum sormuyorum.yerim olmadığı hayallerine girmeye savaşıcak gücüm de kalmadı.acıdığın gözyaşlarıma da acıma şehir en güzel kışa ait olurmus.sen bana soğuk kış taneleri gibisin

en güzel bana bu şekilde yakışıyorsun

üşümüş bir bedene sahibim.ve sadece sen artık ölü bir kalbe sahipsin sen beni savurduğun gökyüzünde ara.

şehrinde sokağında içinde arama.

ben kar taneleri içinde  avuçlarına çoktan düştüm

bir anason kokusunda kayboldum

bir gözyasında eridim

bir rüyanda öldüm

sokağında kayboldum

kışı bana en güzel sen yasattın

körlüğün abidesi

hayatı koklamak lazım arada .tadına tuzuna bakmak lazım .çalkalayıp dibimize çökenleri atıp sonsuzluğa bir aslan sütüne rakkas etmeliyiz.Gün ağarmadan sokaklardan bir selam sabah alıp kendimize yeni bir gökyüzü edinmeliyiz. koklamalıyız çam kokulu bir kuşluk sabahını. kuşların kanatlarına yüklemeliyiz en deli hüzünleri. bencilce sövüp kırık döküp yeniden şüküre meyletmeliyiz. bir zamanı öldürüp diğer zamanı avuçlarımızda güneşin eteklerine inci etmeliyiz.yasamın tadını en iyi sabah koklamalıyız bir bardak demli çayda takas etmeliyiz uykuyu ve bir boğazdan geçerken el sallamalıyız yedi tepeli dünyaya.bulutların arasında hayal kuran çoçukları alıp uçurtmalarla en güzel masallara vicdanla yıkanmıs kalemlere teslim etmeliyiz.adalet kavramını hümanizma dediğimiz dünyalık terimin içine şöyle bir  tinersiz boyasız zımbalar dolusu kağıtlarla anlatmalıyız alemlere.bir ressamın gözünden bakmalıyız hayata neresi maviydi demeden bir yeşillik daha çizmeliyiz tam su köşeye.yeniden sarılmalıyız insanlara kedilere kahvelere. bir kış akşamı üşüyüp sarılmalıyız sevgilimize yada hiç tanımadığımız o kardan adama .beyaz perili masalların curcunalı hayatların içinde biz olabilmeliyiz. top düşen topraklara barısı aşılamalı savası karanlık siyaha atmamalıyız zira siyah tüm rengleri alırmıs içine.bir kelebeğin kanadına binmeli ve o hiç bilmediğimiz sokaklarda gezip elde bir tütün aslan sütü birde sevgili değme keyfine.bugün yeniden doğmalıyız herşeye. hayat ağaçların dalından bakmalı kurudukça yeşermeliyiz. ve herşeye rağmen ne olursa olsun ellerimizi kendi vicdan kalemize koymalı savaşımızı aynalara vermeliyiz. biz biraz kitap okuyup bazen sefillerin  bas kahramanı olabilmeli bazen nazımın verasında askı yasayan o kadın olmalıyız. cin alileri sokağa çıkarmalıyız. köşe bası abilerin tesbihleri ellerine bir şükür nidası da bizden gelmeli.yanlız insanların ellerinden tutup yırtık bereli hayatların içinden de bir masal çıkarmalıyz. bir genç kızı bir delikanlıya sevdanın rengini anlatmalıyız . bir fridanın  acısını yasayıp aska küsen gönülleri bir kırk yıl hatırı olan kahve tadında sohbetler vermeliyiz.eski bir radyoda bir klarnet sızısı yüreğimize oturmalı

ve yeniden aslan sütüne bir buz atıp

nazar boncuğu süslü ağaçlara

en kötü günümüz böyle olsun demeliyiz

hayatı görebilmeyi kör bir insanın rengli dünyasından denemeliyiz

herşeye ve herkese rağmen

en büyük 

gökyüzünü 

en güzel yıldızlara armağan etmeliyiz

sevmeli

sevilmeliyiz

kırgın melek

Beni anladın zaten en dayanılmaz acı buydu sen beni anladın anladığın halde canımı yaktın.fridamın acısı ile aynı acıya sahibim.anlayarak kırdın kaburgalarımı.hayallerimin içinde yasayan adam.bu bir propaganda aşkta.sarılmayarak kırdın kaburgalarımı .sırtını dönerek yasadın sen uykularını.ve en acısıda severek parçala isterdim beni.dikenlerinle iğneledin hayatımın en masum anlarını.yüzümü okşamaya gitmezdi elin ama dilin yakardı ruhumun acısını.sen beni tüketerek severdin.gözleri gözlerime yabancı bakan adam.dünyada milyarca insan içinden beni vurup yaralamaya doyamayan insan.geceleri uykularıma ortak olamıyacak kadar yorgundun sen.ben mucizleri kelebek kanatlarına sığdıracak kadar cesur.aslında sen yağmurdan sonraki toprak kokusu gibiydin. mucize misali ellerinle hayatımı savurucak kadarda sezardın.beyaz hayallerimi bana kısıtlatıcak kadarda acımasızca sevdin.sen beni zor bir savaşta sevdin. orduların yoktu atın yoktu mızrağın yoktu .sen en büyük cahilliğim oldun hayata karsı.seni sevmenin en güzel yanlarını sığdırsam hani gözyaşlarıma kızardın. ben üzülünce ağlardım .içimin biryerinde acılarımı tazeleyen adam.sen bilmezsin saçlarımı senin uğruna savurdum makaslara .rimellerim gözlerime fazlalık geldi bugünde.bana günden güne yanlızlaşmayı öğretiyorsun. bazen git diyorsun.ellerinle kapının yolunu  durağı sokağı adresi savuruyorsun hayatıma.sen ellerini ellerime haram kılarak seviyorsun beni.deniz kokan bir kaç akşam sırtını döndün bana .dört duvar bir odada kendimi parçaladım ben.savurup duvarlarda acımı yine o soğuk yatakda uyudum.en kötüsü ise beyaz bir çarsafta gözyaşlarımı bıraktım.içim acıdı.bir izmarit misali yandım ben .hangi ciğerde öldüm bilinmez ama çok acıdım.sen bana yabancı uyudun. sakındım senı kendımden .suratımı düşürdüm deniz dalgalarına.ve çok şey aldı götürdü o deniz benden.unutsamda içim acıdı.ben hep yanlız uyudum küçük bir kız çoçuğu ikende.alışık olmadığım duygu değildi hani.dünyaları istemedim oysa senden.sen sarıl diye uyumus gibi yatdım .yalancı huzura yer açtım kalbimin en derin noktasına .sen bilmessin ama ben o gece sessiz ağladım.sen kaçınçı uyku denilen lafa mühürlenmişken  ben o gün yitirdim işte o büyük masal hayalleri.garibine gidecek ama ben seni artık yasamaya korkar oldum adam. ruhuma sindirmeye sevmeye ve daha fazlasına .sessizliğimin esiri oluyorum. uyumadım bu gece de ve ağladım. acınası halime gülecek kadar ayna oldum kendime . ben seni imkansızlıklar içinde dualarıma sığdırdım.seni bir kadın sevemedim ki .küçük kız çoçuğu gibi sevdim.gökyüzüne saçtım avuçlarıma mucizler yağdıran insan.şekerden hayallerimi eritip içimi yakan adam. sana daha çok sarılsam geçermiydi yasayamadıklarının acısı. ben seni bir rüyada tanıdım .sen bana bir gece de sırtını dönüp uyudun.küs denilen hecesi lafı mühürledin deniz kokan şehre.balkonda bir sigara yakmıstık ve sen bana kaybettiğin her bir seyi anlatmıstın .içim erirken. bende  artık senden farksız değilmişim bunu anladım. en kötüsü de kalbim parça parça ruhuma batıyo.anason kokularına sarılıp yasıyorum dört odalı bir hayali.sek mi yasayalım buzlu mu olsun bu hikaye yada hangisi sarsın bizi bu kadar acıtan şey varken.sen beni parça parça ederken ben kendmi sarmaktan yoruluyorum.sen kendini hayatına esir ederken ben kendimi savuruyorum herşeye herkese .zamanın esiri ediyorum kalbimi dindiren adamın ruhunu. sen bana kaç kez daha sırtını döneceksin diye korkuyorum.sahi dönermisin yine bana yüzünü bir karanlık odada.

kravatlı adam sen kanatlarını benden çeksende acımaz artık.ben koptuğum rahme yabancıyım .kendime yabancıyım.kalbime kırgınım

kollarına kırgınım sana kırgınım.bir duble içsekde geçmez.zaten hayalimi de savurdun gecelere varsın olsun sarılma

ben yine rimellerimi akıtırım

gecelere

sen uyurken .

PANAYIR

YALANLAR

       Şarkıların içinde gizlenen küçük kız çoçuğuyum. atlıkarıncalar dönme dolaplar

erimeyen şekerler sayılamayacak kadar kuşlar balonlar gökyüzü.Küçük bir masal prensesinin kalesi bu masal hikayesi.Rüyalarda mutlu olan  bir kız çoçuğunun ütopyası aslında .Ütopya demişken sizin dünyanızda kaç savaşın yenilgisi var.Masallarınız yarım kaldı mı hiç.Uzak ülkelerdeki gökyüzü de aynımı.? Gece her yerde gecemi.Gökten yağan bombalar kaç insanın hayallerini yok etmiştir.Aşk denen illeti mahkum bizi hangi uzak zindan misali kalelere hapsetmiştir ?Sahi atlı karıncalar durdu mu şehirlerde ? Panayırdan bozma hüzünler ile kaç umut gökyüzüne bir dönme dolapta savruldu? Hani o erimeyen şekerler var ya kaç gün içimizi eriten hüzünlere yem oldu.Mutluluk kalesi korku kalesi aşk kalesi siz hangi kalede kendinizi hapisetecek kadar cesur oldunuz ?Sessizce gökyüzüne bakıp kaç balonu kaçırdınız elinizden ?Palyaçolara sarılıp insanlar neden sevgiyi tüketiyor dedinizmi? Şimdi yine yıldız kayacak atlıkarıncaya dilek tutulup umud denen vaadsi saflığa hapisolucak.Dünyanın panayırı sonsuz evren seni de itaatkar eden nedir geceye?Sende mi ayın ışığına aldanıp yıldızlarını sunarsın evrene?saçlarını savurup güneşe gündüzü geceye haram mı kılarsın.yüreğin dara düşşe hangi meye atılırsın korkusuzca.toprağı ıslatınca huzur veren kokuyu hangi atlıkarıncaya yükler gökyüzüne savurursun .samanyolundaki hangi yıldıza aşıksın sen ? tüm bunlar içinde sen hangi panayırın hayallerini yasatırsın geceleri yıldızlara? ve her anason damlasında toprağı kokan bir dünyanın  panayırlarını hangi bir huzura boğarsında biz yine sürgün denilen şeye hapsoluruz içimizde .Masalların da mutlu son denen süslü yalana inandırılmak zorunda kalırmısın . hatda daha da hatsizlik yapıp sonsuza kadar mutlu olmuslar cümlesini atlıkarıncalara etiket yaparmısın .beyaz yalanlara kandırılmayı küçük yastan öğretirler de en güzeli gülersin ya küçük kız çoçukları böyle böyle savurur kendini hayallerinde işte.sonsuza kadar mutlu olmuslar sözde panayırda sözde atlıkarıncada .....

MUCİZELER

 Hayatınızı değiştiren mucize anlardan birini yasadınızmı? bir film bir kitap yada bir fotoğraf hangisi sizin yolunuza düştü.Karanlık içinde görmeyi bekleyen iki gözün hikayesini izlerken kendi aydınlığınız avuçların içlerinde olduğunu farkettiniz mi? Aşkı hiç tanımadan bir ömür  geçiren bir bedene hayretle bakarken elinizdeki aşkın yüce ilahiden büyük bir nimet olduğuna varmak .dudaklarınıza sizden başka dokunan bir dudak olmaması varken dudaklarınızı başka hayallere yem yapıp ruhunuzu derin kör bir saydamlığa ittinizmi.harflerin arasında dolanırken kabartmalı noktaların üstünden atlayıp yok sayıp ellerinizi yeni harflere attınızmı.derin dip bir kuyunun içindeyken çığlıklar atarken yanıbaşınızdan geçen hafizası silgi olan bir insana ben kimim diye sorabilme cesurluğuna erdinizmi.henüz sekiz yasındayken suyun içinde boğulmaktan korkup tozlu yataklarda çoçukluğunuzu kirlettinizmi.etrafınızdaki herkesten kaçıp boynunuza dolanan çan sesleri ile insanlara seslendinizmi.Ama olan duygularınıza bir dua dileyip ellerinizi gökyüzüne savururken gazabın ateşinde yandınızmı.solan çiçekler misali engelsizce güneşe teslim oldunuzmu.sığ bir gökyüzünde engin bulutlara dokundunuzmu.karanlık kalbin içindeyken bastonlara muhtaç olup düştünüzmü tepeleme gözyaşı denen havuza.yaz yağmurlarında ıslanırken gül kokularını yitirdinizmi.size adınızla seslenen herkese ellerinizle cevaplar verip hiç gülmeyen yüzlere umud oldunuzmu.suratınızı parçalayan tokatlara inat mutlu olup koştunuzmu çorak topraklarda.kaybolup kendinizi yeniden buldunuzmu.herşeye inat öğrenirken her bir duyguyu yasamak istedinizmi sonsuzluğu.ilahi adaletin huzuruna kaçıp kendinizi meşk ile aradınızmı hak huzurunda.abu hayatın sonsuz pınarlarında süzülüp bir yasama daha umut olabildinizmi.meylerin arasında buz misali beyaz rengine parlaklık verip kalbe dokundunuzmu.avuçlarınızı kanatan her duyguya şükür edip az ile yetinenden olmaktan ne bedeller ödediniz.bir musiki misali kulaklara hitap edip kendinizi bir adada at arabası üzerinde piponuz ile hayal ettinizmi.baharın her gelişinde saçlarınıza çiçekler takıp koştunuzmu güneşin değdiği heryerde.muzicelere inanıp ağaçlardan sepet sepet huzur topladınızmı. burnunuza gelen o yanık mutluluk kokusunu kokladınızmı. cam kenarındaki bir kediyi izlerken dünyaya bir tekirin gözlerinden bakabilme arzusuna erdinizmi.dualarınızda tanrıyı anarken herkese dilekler arzular saçtınız mı? yüzüne çzigiler düşmüş bir insana aklarının hatırası nedenlerini sordunuzmu.bir sigara yakıp kendinizi olmamaışlık denen mucizeye sürükledinizmi.
    mucizeleri araken başkalarına mucize oldunuzmu.?.....

şato

geceleri efkar kokar bu şehir.bir alt sokak da anason kokuları vardır.serpilir gözyaşları kaldırımlara.şişelere sığmaz dertler.sokaklarar tasar hayatlar.kimi köşe başında kaybolup gider kimi ordan oraya yürür arayışına son vermek misali.bir kadın bağırır Heyt beee! diye.bir çoçuk elinde üşümüş bedeniyle mendillerin sıcaklığına sığınır.zaman hain avcı.acımaz insana saattin kırbacına vurdukça güne yaklaşılır.sabah karşı ışıklar söner .anason kokuları insanlarla yok olur.efkar siyah çöp torbalarında karışır şehre.gürültüler arttıkça bir kargaşa başlar .sokaklar dolar tasar .sabah sokakları koklamaya gelmez pislik kokar.kimi bir köşede simit satar hayal  kurarken.kimi bir kadına çiçek almıs kosturur zavallıcık elinde umutlar.kimi yaslıdır bastona dayar omurgasını gücü olmasa .köşe başlarında müzisyenler dillerinde nağmeler insanların gözlerinden kaçan herşeyi anlatırlar.masalarda çiçekler hiç solmuycak gibi insanlara slm verirler.kalabalığın içinden biri daha koşturur şimdi elinde yabancı bir duruş .gün ortasına yaklaştıkça tıklım tıklım olur hava çöker dibe bunalır korkar kaçar güneş.geceyi arar ay .balkonda esinti hafifçe insanın tenini okşar. bir kedi karıştırmakta istenmeyen hayatları.ve bir masal daha çoçuğa umut dolmakta.şehir yine anason kokusuna  hazırlanır .her masada şeffaf hayatlar.esir insanlar gibi kendilerine 4 köşe masaya sığdırırlar.kelimelerin tükendiği bir noktada bir bardak daha yutulur.kırık cam parçaları batar avuçlara .bir ara sokakta tramway koşar gelir sokağa .küçük kız çoçuğun içli çığlığı.kalabalık hayatlatın esiri olmusken vay halimize der bir kadehde daha anasona batarız.dünya dönüyo zaman saatlere haydi derken.hayatı kaçırmısız .tam kösedeki ressamı unuttuk .elindeki fırça bir kadının çıplak bedenindeki morlukları işler.sanatın utangaçlık halleri yüzleri kızarır siyaha griye bulanmıs tablo.hadi oda anasona bulansın tepeden tırnağa.bir yazarın kağıtları uçuşur havada isyana meyilli kadını terketmiştir daktilosu küsmüştür atık hayata.kiliseden gelen çan sesi.eski yaslı mülteci kadının yine kim bilir hangi duası bu tanrıya.savruluyoruz işte.herkes gibi herşeye inat savruluyoruz.sokak çoçuklarının bir kuruşuna muhtaç bir zaman var hayatımızda .bir kadın ölüyo sokakta ama sadece ölüyo işte.bir kedi yine aç bir hayat  daha rakıya daldı beyaz misali titrek beyazda kayboldu.yanlızıs yanlızlığı yasamaya muhtaç ediliyoruz.paraya dalıyoruz yine.sokağı da unuttuk .açık camda kaldık en son dar bir balkan da sevişen çift onada güzel anason sevişmesi balkonlara tasıcak kadar odası kalbi dar.kadın ağlar aşağıda.çoçuk kedi ağlar .ressam ağlar.

burası şato ...